De priester van Macchiogodena, Don Francesco Romano ('Don Franco') heeft in 1995 het idee uitgewerkt om de huizen te gaan restaureren. Er wordt sinds die tijd aan gewerkt en de eerste resultaten van gerestaureerde huizen zijn te zien. Maar het zal nog minstens 25 jaar duren voordat alles klaar is.

De werkzaamheden bestonden uit het afbreken van een oud dak. De dakpannen die nog goed waren, moesten bewaard blijven, de kapotte konden weg. Ook de houten balken van het dak moesten weg. Van deze balken was door de houtworm overigens niet veel over.

De straatjes in het dorpje zijn te klein om alle materialen voor de deur te bezorgen. De vrachtauto met zand, cement, stenen en staal bezorgt alle materialen buiten het centrum. Aan ons de opdracht om alles met kruiwagens op te gaan halen. Met temperaturen van ca 35 graden en midden in de zon is dat niet lang vol te houden. We hadden er een handige oplossing voor bedacht: met z'n zessen gingen we de spullen halen. Met drie kruiwagens -in het Italiaans carriola- gingen we rijden en als we terug waren wisselden we met de andere drie mensen. Dat werkte uitstekend... totdat Don Franco langs kwam. Hij raakte volledig over zijn toeren dat er een paar mensen aan het uitrusten waren en begon alles te reorganiseren. Twee mensen konden gelijk wat anders gaan doen. Voor de overige vier had hij het volgende bedacht: er moesten zes kruiwagens komen. Eentje schept steeds de kruiwagens vol. De andere drie kunnen dan gaan rijden en als ze terug komen staan de nieuwe wagens al weer klaar. Heel handig, maar dat werkt dus niet.

Als er meisjes met een kruiwagen met een zak cement liepen (50 KG) greep hij ook in. Er konden minstens twee zakken cement in een kruiwagen. Voor de meisjes was dat wel wat zwaar dus moesten de jongens het maar doen. Ik vind alles best maar 100 KG cement in een kruiwagen gaat mij ook wat te ver. Na een korte toneelvoorstelling 'Arne stort in met 100 KG cement in zijn kruiwagen' begreep hij dat ook.

De winkeliers in het dorpje waren zeer vriendelijk voor ons. Als je met een Nederlandse euromunt betaalde werd die eens goed bekeken en werd het bedrag dat je moest betalen omlaag afgerond. Als we twee perziken wilden kopen hoefden we die niet te betalen, ook niet als we op dat moment niets anders kochten in de winkel. Ook in de bars was iedereen erg vriendelijk. De prijzen zijn er erg laag, een groot glas Vino Bianco kost 70 cent, een halve liter bier eur 1.30. Ook telefoneren was goedkoop. De telefooncel op straat werkte alleen nog met lires of telefoonkaarten, maar in de bar kon je ook bellen. Achteraf afrekenen, de prijs naar Nederland ca 50 cent per minuut.

De laatste avond had Don Franco, op ons verzoek, een speciale mis georganiseerd in de kerk. Veel Italiaans en af en toe werden stukjes vertaald. In de mis bedankte Don Franco alle vrijwilligers voor de hulp.

[lees meer over de weekends]